Pandemi döneminde sokağa çıkma yasakları boyunca bize gösterdiki insan sosyal bir varlık, düşmanı dahi olsa onu görmeden iletişim kurmadan yaşaması pek mümkün değil. Tüm insani ihtiyaçlarınız karşılansa dahi başka bir insan ile sosyalleşmeden yaşamanız mümkün değil, iletişiminiz olmas ise er yada geç akıl sağlığınızı yitirir sonrasında depresyona girip intihar edebilrisniz. Peki insan başka bir insan olmadan neden yaşayamıyor, cezaevlerine kapatılan kişiler bununla nasıl başa çıkıyor.
Öncelikle cezaevleri konusunu açıklığa kavuşturalım, kişiler uzun süreli hapis cezası sonrası (psikopatlar ve rehabilite edilemeyen istisnalar hariç) çıktıklarında toplumun değerini bilirler ve dikkat edilirse uzun bir süre çevresine çok kibar olurlar ve kaybetmekten çok korkarlar. Cezaevinde sınırlı da olsa bir sosyalleşme imkanı vardır. Şimdi gelelim esas konumuza insanlar neden diğer insanlar olmadan yaşayamıyorum. Bu tamamen insan olmak işe ilgilidir, insan olmanın getirdiği en büyük beklenti başka bir insan ile muhattap olmak, bu olmadığı zaman beyin hep kendi içinde kendi kendine konuşursa sonucu ağır depresyona dönüşüyor. İçinizde tutmak gibi bir yetiniz yok, insansanız başka bir insana her zaman "Günaydın" bile demeniz ruhsal fonksiyonunuz için bir meziyettir ve sizi korur.
İnsan esasında sosyal bir hayvandır, konuşmaz ise ölür, bazılarımız fazla konuşur işte ben onların çenesinin yayını seveyim.
Yorumlar
Yorum Gönder